ستون فقرات یکی از حیاتیترین بخشهای بدن انسان است که نقش کلیدی در حرکت، تعادل و تحمل وزن بدن ایفا میکند. در سالهای اخیر، با گسترش استفاده از تلفنهای همراه و سبک زندگی کمتحرک، میزان مشکلات مربوط به دیسک کمر و آسیبهای ستون فقرات بهطرز چشمگیری افزایش یافته است. در این مقاله، به بررسی عملکرد دیسکهای بینمهرهای، علل و نشانههای آسیب، روشهای درمانی و راهکارهای پیشگیری از دیسک کمر خواهیم پرداخت.
دیسکهای بینمهرهای ساختارهایی هستند که بین مهرههای ستون فقرات قرار دارند و نقش ضربهگیر دارند. این دیسکها از مادهای ژلاتینی در مرکز و لایههای فیبری در اطراف تشکیل شدهاند که فشارهای مکانیکی را جذب میکنند و به انعطافپذیری ستون فقرات کمک مینمایند.
ستون فقرات ناحیهی کمر شامل پنج مهره است که بهترتیب L1 تا L5 نامگذاری شدهاند. مهرهی L5 مستقیماً به استخوان لگن (ساکروم یا S1) متصل است و فشار وزن بالاتنه را به اندامهای تحتانی منتقل میکند. هر دیسک بینمهرهای حاوی مادهای ژلاتینی بهنام نوکلئوس پالپوزوس است که با جذب آب، خاصیت انعطافپذیری خود را حفظ میکند. این سلولها بهصورت غیرمستقیم و از طریق بافتهای اطراف تغذیه میشوند، بنابراین فشار بیش از حد یا وضعیت نادرست بدن میتواند عملکرد آنها را مختل کند.
دیسکهای بینمهرهای نقش حیاتی در محافظت از مهرهها و عصبهای نخاعی دارند. عملکرد اصلی آنها جذب شوک و فشار وارده به ستون فقرات در هنگام حرکاتی مانند نشستن، پریدن، خم شدن یا بلند کردن اجسام سنگین است.
این دیسکها مانند ضربهگیرهای خودرو عمل کرده و جلوی آسیب به عناصر حساس ستون فقرات مانند لیگامانها، اعصاب و عضلات را میگیرند. زمانی که مردم از اصطلاح «دیسک کمر» استفاده میکنند، اغلب منظورشان آسیب به این ساختارهاست، نه خود دیسک طبیعی. عواملی مانند افزایش سن، کمتحرکی، تغذیه نامناسب یا حرکات ناگهانی، میتوانند باعث دهیدراسیون، تورم یا حتی بیرونزدگی دیسک و وارد شدن فشار به اعصاب شوند.
آسیبهای دیسک کمر بسته به نوع، محل و شدت، علائم گوناگونی دارند. این علائم میتوانند خفیف یا شدید باشند و گاهی زندگی روزمرهی فرد را مختل کنند. تشخیص بهموقع نقش مهمی در کنترل علائم و پیشگیری از عوارض بعدی دارد.
از جمله آسیبهای شایع دیسک میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
این اختلالات ممکن است موجب درد مزمن، سوزنسوزن شدن، بیحسی یا حتی ناتوانی حرکتی در اندامهای تحتانی شوند.
درمان دیسک کمر بسته به شدت آسیب، به دو دستهی اصلی تقسیم میشود: درمانهای غیرجراحی و جراحی. در بیشتر موارد، میتوان با مراقبت صحیح و بهرهگیری از روشهای غیرجراحی، از پیشرفت بیماری جلوگیری کرد.
در صورتیکه درمانهای غیرجراحی مؤثر واقع نشوند، جراحی توسط جراح مغز و اعصاب یا فوق تخصص ستون فقرات در نظر گرفته میشود. این جراحیها شامل برداشت بخش آسیبدیدهی دیسک یا استفاده از ایمپلنتهای پشتیبان برای تثبیت مهرهها است. تصمیمگیری برای عمل جراحی باید با بررسی کامل MRI، علائم بالینی و وضعیت عمومی بیمار انجام شود.
پیشگیری، مهمترین و کمهزینهترین راه برای مقابله با آسیبهای دیسک کمر است. اصلاح سبک زندگی و رعایت اصول ارگونومی در محل کار و خانه میتواند نقش بسیار مؤثری در حفظ سلامت ستون فقرات داشته باشد.
راهکارهای پیشنهادی برای پیشگیری شامل موارد زیر است:
بسیاری از بیماران به دلیل انتخاب نادرست ورزش یا انجام حرکات سنگین مانند هالتر، دچار آسیبهای جدی میشوند. متأسفانه در باشگاهها، برخی مربیان دانش کافی دربارهی فیزیولوژی ستون فقرات ندارند و همین موضوع خطرناک است.
پیش از آغاز هر نوع فعالیت ورزشی، بهویژه تمرینات قدرتی، مشورت با مربی دارای دانش تخصصی الزامی است. حرکاتی مانند دراز و نشست یا اسکات سنگین میتوانند در صورت انجام نادرست، منجر به آسیب جدی به دیسکهای کمر شوند.
سلامت دیسکهای کمری، وابسته به سبک زندگی، نوع فعالیتهای روزانه و آگاهی از اصول حرکتی بدن است. توجه به وضعیت نشستن، پرهیز از حرکات ناگهانی، ورزش منظم و تغذیهی مناسب میتواند به حفظ انعطافپذیری و عملکرد صحیح دیسکها کمک کند. مراجعهی زودهنگام به پزشک در صورت مشاهدهی علائم درد یا بیحسی نیز نقش مهمی در جلوگیری از پیشرفت آسیب دارد. بهخاطر داشته باشیم که پیشگیری همیشه بهتر از درمان است.
اولین دیدگاه را شما بنویسید