اردیبهشت 7, 1404
0
0
آزمایش پرولاکتین یکی از تست‌های مهم خونی است که به منظور اندازه‌گیری سطح هورمون پرولاکتین در بدن انجام می‌شود. این هورمون نقش حیاتی در شیردهی و تعادل هورمونی دارد و تغییرات سطح آن می‌تواند نشانه‌ای از بیماری‌های جدی مانند اختلالات غده هیپوفیز یا اختلالات تیروئیدی باشد. برای گرفتن نتایج دقیق از این آزمایش، باید نکات خاصی را قبل و هنگام نمونه‌گیری رعایت کرد. در ادامه، تمامی ابعاد مربوط به آزمایش پرولاکتین را بررسی می‌کنیم.
پرولاکتین یک هورمون پپتیدی است که عمدتاً توسط سلول‌های لاکتوتروف غده هیپوفیز تولید می‌شود. اگرچه نقش اصلی این هورمون در تحریک تولید شیر در زنان شیرده است، اما در زنان غیرباردار و مردان نیز عملکردهای مهمی در بدن دارد. پرولاکتین بر تنظیم سیستم ایمنی، متابولیسم، رفتارهای جنسی و حتی سلامت روانی تاثیرگذار است. عدم تعادل در سطح پرولاکتین می‌تواند باعث بروز مشکلات جسمانی و روانی جدی شود.
آزمایش پرولاکتین زمانی درخواست می‌شود که پزشک به اختلال در سطح این هورمون مشکوک باشد. علائم بالینی خاصی مانند ناباروری، ترشح شیر از پستان بدون بارداری، یا اختلالات قاعدگی می‌تواند دلیل انجام این آزمایش باشد. گاهی این تست برای تشخیص تومورهای هیپوفیز یا بررسی علت کاهش میل جنسی در مردان هم تجویز می‌شود. در این بخش به دلایل اصلی درخواست آزمایش می‌پردازیم.
آزمایش پرولاکتین به شدت به شرایط قبل از نمونه‌گیری وابسته است. فعالیت‌های فیزیکی، استرس، تحریک سینه‌ها، خواب ناکافی و حتی زمان نمونه‌گیری می‌توانند سطح پرولاکتین خون را تغییر دهند. رعایت نکات آماده‌سازی قبل از آزمایش کمک می‌کند نتایج دقیق‌تری به دست آید. در این بخش، به طور کامل به این شرایط می‌پردازیم.
برخی داروها به طور مستقیم یا غیرمستقیم بر سطح پرولاکتین تاثیر می‌گذارند. اگر فرد دارویی مصرف می‌کند، حتماً باید پزشک را مطلع کند تا تفسیر آزمایش دچار اشتباه نشود. برخی داروها باعث افزایش غیرطبیعی پرولاکتین شده و برخی دیگر ممکن است آن را کاهش دهند.
انجام آزمایش پرولاکتین بسیار ساده است و به صورت نمونه‌گیری از خون وریدی انجام می‌شود. با این حال، آماده‌سازی مناسب و رعایت نکات پیش از آزمایش تاثیر زیادی در نتیجه دارد. پس از نمونه‌گیری، خون برای اندازه‌گیری میزان پرولاکتین به آزمایشگاه ارسال می‌شود و معمولاً ظرف ۲۴ تا ۴۸ ساعت نتیجه آماده خواهد شد.
نتایج آزمایش پرولاکتین می‌تواند اطلاعات مهمی درباره سلامت غدد درون‌ریز و سیستم هورمونی بدن فراهم کند. بسته به سطح پرولاکتین در خون، پزشک می‌تواند به اختلالاتی مانند پرولاکتینوم، کم‌کاری تیروئید یا اختلالات استرسی مشکوک شود. محدوده طبیعی سطح پرولاکتین بسته به سن و جنس متفاوت است.
برخی شرایط محیطی و فیزیولوژیکی می‌توانند نتایج آزمایش پرولاکتین را به صورت موقت تغییر دهند. آگاهی از این عوامل کمک می‌کند تا خطاهای آزمایشگاهی به حداقل برسد و تفسیر نتایج دقیق‌تر انجام شود.
پس از دریافت نتیجه آزمایش پرولاکتین، بسته به میزان هورمون، ممکن است نیاز به اقدامات تشخیصی یا درمانی بیشتری باشد. افزایش سطح پرولاکتین همیشه نشانه بیماری نیست و باید در کنار علائم بالینی تفسیر شود. در صورت وجود ناهنجاری، پزشک ممکن است تصویربرداری MRI از هیپوفیز یا سایر آزمایش‌های هورمونی تکمیلی را توصیه کند.
آزمایش پرولاکتین ابزاری ارزشمند برای بررسی سلامت هورمونی بدن است. رعایت دقیق شرایط آماده‌سازی قبل از آزمایش و تفسیر نتایج بر اساس علائم بالینی، نقش مهمی در تشخیص صحیح و انتخاب بهترین مسیر درمانی دارد. در صورت مشاهده علائمی مانند اختلالات قاعدگی، ناباروری یا ترشح غیرطبیعی شیر، انجام این آزمایش تحت نظر پزشک توصیه می‌شود.
اولین دیدگاه را شما بنویسید