پیادهروی به عنوان یکی از سادهترین و کمهزینهترین ورزشها شناخته میشود و اغلب آن را «مادر ورزشها» مینامند. با این حال، لزوماً پیادهروی طولانی یا هدف ۱۰ هزار قدم روزانه برای همه مناسب نیست. برخی افراد به دلیل شرایط جسمی یا بیماریهای خاص، ممکن است با دنبال کردن این هدف، سلامتی خود را در معرض خطر قرار دهند.
هدف ۱۰ هزار قدم برای اولین بار در دهه ۱۹۶۰ در ژاپن مطرح شد و بیشتر به عنوان بخشی از کمپین بازاریابی یک گامشمار محبوب شد تا یک دستورالعمل پزشکی دقیق. با این حال، پژوهشها نشان میدهند که مزایای سلامت واقعی حتی با تعداد قدمهای کمتر از این مقدار نیز قابل دستیابی است.
هدف ۱۰ هزار قدم، تفاوتهای فردی در ظرفیت قلب، مفاصل، توانایی ریکاوری و سطح تناسب اندام را در نظر نمیگیرد. پزشکان تأکید میکنند که برنامههای پیادهروی باید بر اساس وضعیت جسمی، سطح فعالیت و سلامت کلی هر فرد تنظیم شود.
مطالعات منتشر شده در نشریه لنست نشان داده است که مزایای اصلی سلامت در تعداد قدمهای کمتر هم قابل مشاهده است و تلاش برای رسیدن به ۱۰ هزار قدم میتواند برای برخی افراد فشار مضاعف ایجاد کند.
افرادی که دارای بیماری قلبی ناپایدار هستند، پیادهروی طولانی یا با شدت بالا میتواند منجر به درد قفسه سینه، آنژین ناپایدار یا حتی حمله قلبی شود.
برای این دسته از افراد، مشورت با متخصص قلب و پیروی از برنامههای توانبخشی تحت نظارت پزشکی ضروری است تا فعالیت بدنی به شکل ایمن انجام شود و خطرات قلبی کاهش یابد.
پیادهروی طولانی برای افرادی که درد مزمن یا مفاصل ناپایدار دارند میتواند باعث تشدید ناراحتی و آسیب بیشتر شود.
تحقیقات نشان میدهند که ورزش هوازی سبک و منظم، حتی در مدت کوتاه، میتواند به بهبود عملکرد مفاصل و کاهش درد کمک کند. بنابراین، پیادهروی کوتاه و روزانه به مراتب ایمنتر از دنبال کردن اهداف سختگیرانه است.
بیماری شریان محیطی باعث تنگ شدن رگهای خونی پاها و کاهش جریان خون میشود و فعالیت طولانی میتواند درد شدید، گرفتگی عضلات یا آسیب بافتی ایجاد کند.
افراد مبتلا باید برنامههای پیادهروی تحت نظارت پزشک یا متخصص فیزیوتراپی را دنبال کنند و از پیادهروی شدید یا طولانی بدون راهنمایی اجتناب کنند.
بسیاری از مطالعات نشان میدهند که تعداد قدمهای کمتر هم میتواند مزایای سلامتی قابل توجهی داشته باشد. تمرکز بر شدت مناسب، ثبات در فعالیت، تعادل و تقویت عضلات اغلب مؤثرتر از رسیدن به عدد ثابت است.
افرادی که شرایط قلبی، مفصلی یا جراحی اخیر دارند، میتوانند اهداف پیادهروی شخصیسازیشده را دنبال کنند تا بدون خطر آسیب، سلامت خود را حفظ کنند.
کسانی که به تازگی جراحی شدهاند یا زخم باز دارند، نباید خود را تحت فشار برای پیادهروی طولانی قرار دهند. فعالیت بیش از حد میتواند روند بهبودی را کند کرده، خطر عفونت را افزایش دهد و زخمها را تشدید کند.
پیروی از توصیههای پزشک و شروع فعالیتهای سبک و کنترلشده، بهترین راهکار برای بازگشت ایمن به تحرک روزانه است.
پیادهروی، حتی به عنوان یک ورزش ساده، برای همه یکسان نیست. افراد با بیماریهای قلبی ناپایدار، دردهای مفصلی شدید، بیماری شریان محیطی یا جراحی اخیر، باید برنامههای شخصیسازیشده و ایمن داشته باشند. تعداد قدمهای کمتر از ۱۰ هزار هم میتواند فواید قابل توجهی برای سلامت داشته باشد، به شرط آنکه شدت و ثبات فعالیت متناسب با وضعیت فرد باشد.
اولین دیدگاه را شما بنویسید