شهریور 31, 1404
0
0
آلزایمر یکی از شایع‌ترین بیماری‌های زوال عقل است که با گذر زمان توانایی‌های شناختی فرد را کاهش می‌دهد و زندگی روزمره و استقلال شخص را تحت تأثیر قرار می‌دهد. هر چند افزایش سن مهم‌ترین عامل خطر محسوب می‌شود، اما شناخت علائم اولیه و مراقبت‌های پیشگیرانه می‌تواند روند بیماری را کند کرده و کیفیت زندگی بیماران و خانواده‌هایشان را بهبود بخشد. روز جهانی آلزایمر، که هر سال در ۲۱ سپتامبر برگزار می‌شود، فرصتی برای افزایش آگاهی و مقابله با انگ‌های منفی مرتبط با این بیماری فراهم می‌آورد.
براساس گزارش سازمان جهانی بهداشت، بیش از ۵۷ میلیون نفر در سراسر جهان با آلزایمر یا دیگر انواع زوال عقل زندگی می‌کنند. دمانس، که شامل اختلالات حافظه و شناختی است، هفتمین علت مرگ‌ومیر جهانی و یکی از اصلی‌ترین عوامل ناتوانی در سالمندان محسوب می‌شود. هزینه‌های مراقبت از افراد مبتلا به دمانس در سال ۲۰۱۹ به ۱.۳ تریلیون دلار رسید که نیمی از آن توسط اعضای خانواده و نزدیکان صرف شده است.
آلزایمر بیماری پیش‌رونده‌ای است که ابتدا حافظه را تحت تأثیر قرار می‌دهد و سپس توانایی‌های ذهنی مانند استدلال، قضاوت و تصمیم‌گیری را کاهش می‌دهد. این بیماری باعث می‌شود انجام کارهای روزمره برای بیمار دشوار شود و مشکلات رفتاری و شناختی به تدریج شدت پیدا کند. طول دوره بیماری بین ۳ تا ۲۰ سال متغیر است و به‌طور میانگین ۵ تا ۱۰ سال طول می‌کشد.
آلزایمر یک بیماری پیش‌رونده است که ابتدا تغییرات جزئی در حافظه و تمرکز ایجاد می‌کند و به مرور توانایی‌های شناختی و عملکرد روزمره فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. تشخیص به موقع علائم اولیه می‌تواند به خانواده‌ها کمک کند تا برنامه‌های مراقبتی و پیشگیرانه را زودتر آغاز کنند و از ایجاد مشکلات جدی‌تر جلوگیری کنند. هر مرحله از بیماری ویژگی‌ها و نیازهای خاص خود را دارد که آگاهی از آنها به مدیریت بهتر شرایط و کاهش استرس برای بیمار و اطرافیان کمک می‌کند. شناخت نشانه‌ها همچنین به متخصصان و مراقبان اجازه می‌دهد درمان و مراقبت مناسبی ارائه کنند و کیفیت زندگی بیماران را حفظ نمایند.
در این مرحله علائم به‌آهستگی ظاهر می‌شوند و اغلب ناشناخته باقی می‌مانند. بیمار ممکن است:
با پیشرفت بیماری، نشانه‌ها شدیدتر می‌شوند و زندگی روزمره فرد تحت تأثیر قرار می‌گیرد:
در این مرحله بیمار تقریباً کاملاً به دیگران وابسته می‌شود:
در حال حاضر درمان قطعی برای آلزایمر وجود ندارد، اما اقداماتی برای کاهش سرعت پیشرفت بیماری و بهبود کیفیت زندگی بیماران مؤثر است:
خانواده‌ها و مراقبان می‌توانند با راهکارهای زیر به مدیریت علائم و بهبود زندگی بیمار کمک کنند:
افزایش سن مهم‌ترین عامل خطر محسوب می‌شود، اما زوال عقل اجتناب‌ناپذیر نیست. عوامل خطر دیگر شامل افسردگی، انزوای اجتماعی، سطح پایین تحصیلات و آلودگی هوا هستند. برای کاهش احتمال ابتلا به آلزایمر می‌توان اقداماتی انجام داد:
آگاهی از علائم اولیه آلزایمر و شناخت مراحل پیشرفت بیماری، کلید پیشگیری از مشکلات شدیدتر و مراقبت مؤثرتر از بیماران است. با رعایت سبک زندگی سالم، تعامل اجتماعی و فعالیت‌های ذهنی، خانواده‌ها می‌توانند نقش مهمی در کاهش اثرات این بیماری داشته باشند و کیفیت زندگی بیماران و خود را بهبود بخشند.
اولین دیدگاه را شما بنویسید